Even los van de ontzettend slecht bedachte woordspeling - Movember (een combinatie van moustache en november), daar heeft men lang en diep over nagedacht zeg- draag ik het initiatief een zeer warm hart toe (af en toe uit zijn ritme, maar wárm).
Ikzelf zal echter niet meedoen aan deze actie. De eerste keer dat ik een snor heb laten staan is geweest toen ik een jaar of 14 was. De snor landde in die tijd, als een sluipmoordenaar in de nacht, op mijn bovenlip en mijn kansen bij de meisjes waren van de een op de andere dag geslonken met 75% (75% van nul is overigens ook gewoon nul, maar dat terzijde).
Als ik de foto's uit die tijd terugzie (en nee, ik zal er geen plaatsen bij deze Blog) dan neem ik het mijn ouders met terugwerkende kracht nog kwalijk dat zij mij niet tijdig gewaarschuwd hebben en voor deze vlassige malaise hebben behoed.
Later, in de jaren 90, heb ik nog een poging gedaan om een snor te laten staan, weliswaar in combinatie met een ringbaardje. De onvolprezen 'pratende kut' leek in die tijd een goed idee. Immers, ik spreek over de Grunge tijd en ik was zanger van een Grunge band (Basic Blue). Ruim een jaar heb ik, zonder het te beseffen, vreselijk voor lul gelopen. Ook hier neem ik het mijn toenmalige vriendin, mijn familie en vrienden met terugwerkende kracht kwalijk dat zij mij niet gewezen hebben op dat vreselijk stukje bovenlip vervuiling.
Met deze ervaringen in mijn achterzak heb ik dus besloten om Movember zonder haardos onder de neus te blijven. Ik ben dus niet vóór kanker, ik heb de vurige wens dat deze dodelijke ziekte binnen afzienbare tijd bestreden zal zijn.
Maar wat mijn snor betreft: "Ik druk hem deze maand".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten