Surprise.... maar geen Party

Gedurende de recente discussie rondom Zwarte Piet al dan niet (ah het rijmen is al begonnen), heb ik mij een vervend voorstander betoond van de traditie van het Sinterklaasfeest. Aan deze heerlijke traditie mag niet worden getornd. Die is zoals hij is, mét een zwarte knecht en een ouwe zak, ik bedoel een oude man met een staf en een zak.

Het was mij echter even ontschoten dat bij deze mooie traditie (althans bij ons in de familie) ook traditioneel het maken van een Surprise hoort. En voor mij is het maken van een surprise absoluut geen heerlijk avondje.

De oplettende lezer heeft de afgelopen maanden vast opgemerkt dat ik, mild uitgedrukt, absoluut niet handig ben en waar het om creativiteit gaat beperk ik mij tot het maken van muziek, en het schrijven (van o.a. deze blog). Voor het maken van bijvoorbeeld een Surprise Schimmel zou ik misschien een stuk worst een maand buiten de koelkast kunnen bewaren, veel creatiever gaat het niet worden vrees ik.

Maar goed, ik wil geen party poeper zijn. De komende dagen zal ik mij dus weer omringen met tubes lijm, crêpepapier, Papier Hasjee, nietmachines, ballonnen en andere leuke fröbel materialen.
Die-Pe-Zucht.

Helemaal frustrerend is het , als de andere deelnemers aan deze Surprise Party doodleuk tussen neus en lippen aangeven; dat zij al helemaal klaar zijn, het was weer zó leuk om te doen, ik ben er meteen aan begonnen, ik wist meteen wat het moest worden. GRRRRRR, deze individuen mogen van mij rechtstreeks in de zak naar Spanje (Noord Spanje, want géén mooi weer voor hen).

Maar goed, ik ploeter mij er wel weer door, misschien toch maar weer een drol van ontbijtkoek. Mijn kracht ligt dan wel weer in het maken van het gebruikelijke (bijpassende) gedicht.

De Sint liep te denken.....
Steek die Suprises waar de zon niet schijnt
Dat rijmt niet... maar het dicht wel.