Pump up the Volume

Vandaag hebben wij goed nieuws gekregen omtrent Daniël tijdens de afspraak die wij vanmorgen hadden bij de Diabetes verpleegkundige. Weliswaar tik ik dit 'goede nieuws' met tranen in mijn ogen, want het is natuurlijk nog altijd relatief goed nieuws.

De insulinepomp waar ik in mijn vorige Blog al kort over sprak, de Omnipod, word alsnog door onze ziektekosten verzekeraar VGZ vergoedt. Afgelopen donderdag is hiervoor groen licht gekomen van VGZ. Ik kan dus niet anders concluderen dan dat mijn Blog en haar talloze volgers een positieve zet in de rug van VGZ hebben gegeven. Ik denk dat ze bij deze zorgverzekeraar een eventuele protestactie op het Malieveld in Den Haag van alle "Daniël's Diabetes" aanhangers met angst en beven tegemoet zagen en daarom eieren voor hun pomp hebben gekozen.

Maar goed, positief nieuws dus, want deze pomp zal het leven voor Daniël (en ons) een stuk aangenamer maken. Deze pomp is draadloos en zal als een soort dikke 3D sticker op de arm, buik of been worden geplakt. Met een afstandsbediening kan dan de insuline worden toegediend per 'eet moment'. Daardoor hoeft Daniël niet steeds 2 uur vooruit te bedenken wat hij gaat eten en waar hij eventueel over anderhalf uur trek in zou hebben. Ieder eet momentje 'bolus' je weg. Ja zo noemen ze dat, welk taalkundig genie die term bedacht heeft weet ik ook niet, maar goed daar heb ik mij al eens eerder druk over gemaakt.

Daniël zal dus op 21 juni (als alles meezit) worden gekroond tot Koning Bolus. Hij zal dan weer voor drie dagen worden opgenomen in het ziekenhuis, (en wij dus in principe ook), en zal worden ingesteld op de pomp. Uiteraard zal ik daarvan op deze site verslag doen.

Het zal absoluut niet 'pompen of verzuipen' worden, maar wel weer heel erg spannend.

Diëten, Diabeten, Cardio versieren, Blog vergeten

Ja ja ik weet het, ik ben er even 'tussenuit' geweest met mijn Blog. Het is grappig om te zien dat ik dus kennelijk 'volgers' heb, dat voelt wel heel erg Bhagwan moet ik zeggen. Anne-Marie maar eens vragen om een roze toga voor me te breien.

Ik werd er dus zachtjes aan herinnerd dat er al een tijdje sprake is van een Blog stilte. Deze Blog stilte was niet voor, maar 'tijdens' de storm. Hoog tijd dus voor een kleine update over de hoofd(pijn)zaken die mij en mijn gezin bezig houden.

Het Dieet: Wat is de status van mijn dieet? Daar kunnen wij kort over zijn; dat gaat voor geen meter. Tussen mijn oren worden de bekende K smoesjes alweer geformuleerd; "Waarom moet je zo persé 15 kilo kwijt, 5 is toch ook prima. De mensen nemen je maar zoals je bent, je bent te oud om je nog druk te maken over wat anderen vinden".

Wat gaat er dan mis? Nou eigenlijk kan ik het zelf ook niet echt verklaren, het enthousiasme van de eerste twee weken is weggezakt. Die shakes zijn goed te doen hoor, je moet aansluitend alleen wel een behoorlijke maaltijd tot je nemen. Nee hoor alle gekheid op een stokje en voor de duidelijkheid, ik ben niet gestopt, maar het gaat moeizaam (zeer moeizaam). En laten we eerlijk zijn, het weer werkt natuurlijk ook niet mee voor een dappere fietser als ik. Tussenstand: week 2: 3 kilo kwijt, 12 te gaan. Week 3: 2 kilo kwijt 13 te gaan (??).

De Rikketik: Vorige week maandag werd ik wederom wakker met een hartritme waar Armin van Buuren nog een puntje aan kan zuigen. Een bezoekje aan het OLVG was dus weer bittere noodzaak. Gelukkig werd ik deze keer sneller geholpen, daarnaast is mijn Frequent Flyer Miles kaart van het OLVG bijna vol en dan mag ik iets uit de geschenkengids uitkiezen (een gouden Aorta klep, een Cardioversie apparaat voor in de Caravan, ...). Inmiddels ben ik gelukkig weer voor de volle 7 procent inzetbaar.

Daantjes Diabetes: Ja hoe gaat het daar mee, op zich begint de Diabetes van Daniël een plaatsje te krijgen in het ritme van ons gezin. Maar de Hypo's en Hypers komen nog iets te frequent voor naar onze smaak. Daarnaast zijn wij in een soort van bureaucratisch gevecht verwikkeld over een draadloze Insulinepomp (de Omnipod) die ons uitermate geschikt lijkt voor Daniël, en die door alle ziektekosten verzekeraars vergoedt wordt (die dingen kosten € 15.000,00) behalve door VGZ. Onnodig om aan te geven bij wie wij verzekerd zijn. Aan deze ellende zal ik binnenkort een volledige blog wijden.

Goed, u en ik zijn weer op de hoogte. Is er ook nog iets positiefs te melden? Ja hoor, het was net best even mooi weer (tussen vijf voor half en tien voor acht) en 2013 duurt nog maar 223 dagen.

 

Die eet Niet (veel) : Een tussenstand

Goed, belofte (aan mezelf) maakt schuld, dus de extra blog achter de deur moet ik nu ook gebruiken om mijn successen en mislukkingen te delen.. Vort met de geit dus.

Afgelopen maandag ben ik voortvarend begonnen met mijn shake reep en minder eten dieet. We zijn nu een ruime vijf dagen verder en men vraagt zich mogelijk af, hoe zou het gaan met die bolle ?

Nou laat ik het zo verwoorden; alle ups en downs die bij een dieet horen zitten er weer in hoor, maak u geen zorgen. Maandag en dinsdag waren (zoals verwacht) het makkelijkst, want dan zit de motivatie er nog het meeste in. Wel ben ik al meteen van mijn oorspronkelijke plan afgeweken, álle maaltijden vervangen door repen en shakes werd uiteindelijk alleen ontbijt en lunch (shake en reep) De avondmaaltijd heb ik (min of meer om praktische redenen) 'gewoon' gegeten.

Woensdag werd al wat lastig. De hele dag ging goed, maar 's avonds had ik met vrienden afgesproken om aan de Pop Quiz Marathon in Amsterdam mee te doen, en dat betekend normaal gesproken 'lekker zuipen in de kroeg'. Bewust ben ik die avond met de auto naar Amsterdam gegaan, zodat ik niet in de verleiding zou komen om mij aan het fust te vergrijpen. Tóch zijn er die avond drie biertjes ingegaan (tussen 7 en 12, dus ik ben wel keurig teruggereden naar huis). Maar, eerlijk is eerlijk, het eerste scheurtje in de discipline ontstond dus al op woensdag ('diepe zucht' zei de man met de rubberen ruggengraat).

Donderdag (hemelvaart) stond een dagje uit met vrienden op het programma, dus ik had reeds eerder besloten dat ik dan alleen het ontbijt zou vervangen door een shake, en de lunch en het avondeten moest ik dan maar normaal eten 'want dat is anders niet zo gezellig' (waren gezellige mensen nou wel of niet dik?Ik ben het even kwijt.) Tot overmaat van ramp zou de dag ook nog worden afgesloten met een bezoek aan de McDonalds, want tja, de kinderen zijn niet op dieet, en zoals u inmiddels weet kunnen/mogen onze kinderen niet veel, maar McDonalds is vrij goed ingesteld op gluten intolerantie.
'Geen probleem hoor, dan nemen wij gewoon een maaltijd salade bij de Mac' Hahahahahahahahahahaha, om je te bescheuren. Leuk idee, maar doe mij in plaats van de salade maar de Big Mac, en in plaats van de spa rood maar de McKroket.

Qua bewegen heb ik deze week niet te klagen, weliswaar niet de geplande fietstochten, maar door alle klussen in en om het huis heb ik mijn beweging wel gehad.

Samenvatting van de eerste week diëten: ik lijk weer in alle valkuilen te trappen, maar ik heb mezelf herpakt en ga vol goede moed de tweede week in.

Tussenstand op de schaal: 2 kilo eraf. Nog 13 te gaan

.

Ik kan het Shaken

Ik heb het mij dit jaar al 4 keer serieus voorgenomen, en ik heb het evenzo vele keren weer laten versloffen: AFVALLEN. In mijn race tegen de kilo's eindig ik steevast met de rode lantaarn.

Niet zo lang geleden heb ik er zelfs een Blog aan gewijd, en als ik die er nu nog eens op nasla dan zie ik dat ik (wederom) zeer stellig was. Die keer zou het gaan lukken, want 'de maat was vol' het kon echt niet meer. Desondanks heb ik er sindsdien (ruim een maand geleden) nog geen onsje vanaf kunnen 'snoepen'.

Dezelfde maat is nu dan ook voor de vijfde keer vol. De opmerking op Koninginnedag van Anne-Marie "waarom heb je die vrijmarkt spulletjes onder je vest gestopt? " was volgens mij het laatste zetje dat ik nodig had. It Giet Oan. De elf kilo tocht gaat hoe dan ook door. Op sommige plekken dun ijs, maar geen excuses meer.

Gewoon diëten (opletten, meer bewegen, je eetpatroon aanpassen) is geen optie meer voor mij. Ik schrijf al ruim veertig jaar met links, dat kan ik ook niet ineens met rechts leren. Definitief minderen met eten en drinken is zo'n zelfde verhaal. Ik ga dus voor de extreme aanpak: Shakes. Mensen die met goedbedoelde (of soms zelfs niet goedbedoelde) adviezen komen; "je moet gewoon je eetpatroon veranderen, je moet gewoon meer bewegen, je moet gewoon, je moet gewoon, je moet gewoon" negeer ik deze keer. 

Wat ga ik doen: de eerste drie dagen van de week vervang ik alle maaltijden door een shake of een muesli reep. Vervolgens twee dagen 'shaken, repen en 'normaal' avondeten. Daarnaast ga ik twee keer in de week fietsen (buiten, dus niet met een zak chips op de hometrainer).

Waarom denk ik dat het mij dit keer wel lukt? Deels omdat ik dit Blog als wapen heb. Als ik namelijk mijn vorderingen, maar ook mijn mislukkingen aan dit Blog toevertrouw dan heb ik een soort van morele stok achter de deur 'een Blog achter de deur' (die was te makkelijk om te laten liggen ;-) ). Het is namelijk best moeilijk om over bijvoorbeeld een maand te moeten schrijven dat ik gefaald heb.

Extra handicap is, dat ik ondertussen ook moet proberen om Daniël wat méér te laten eten (oh ironie).

Deze gezellige dikkerd, de man met de wok onder zijn shirt, houdt u wederom op de hoogte.

Stand per 5 mei 2013 : 15 kilo te gaan.