Ik hoor jullie in gedachten al weer alle vooroordelen spuien; "hoe lang moet water koken, mag dat rode T shirt bij de witte was, ééntje kan toch geen kwaad, 7 dagen patat halen", en ga zo maar door. Maar niets is minder waar.
Ik ben eerlijk gezegd zeer goed in staat om dit gezin draaiende te houden, okee het is pas woensdag maar de voortekenen zijn goed.
Dat was wel anders toen ik als 17 jarige vent voor het eerst een weekje alleen thuis mocht blijven. Totaal afhankelijk van mijn moeder, maar met een zelfoverschatting vanjewelste heb ik mij door een weekje alleen geploeterd. Ik werd, als ik mij goed herinner, iedere avond 'gevoedert' door de buurvrouw, en de was deed ik zélf, hetgeen inhield dat ik op een middag de washandjes en de onderbroeken stond te strijken, en dat de overhemden zo 'breed' waren opgehangen aan de waslijn, dat een overbuurvrouw het als een witte vlag beoordeelde en mij te hulp kwam schieten.
Nooit toegegeven natuurlijk, maar wát was ik blij dat mams en paps weer thuis waren.
Nu is dat echt anders. mag ook wel zo'n dertig jaar ervaring later. Het enige is dat ik alles (echt álles) moet opschrijven, want mijn geheugen is erger dan een zeef, een trechter. Maar met die lijstjes sla ik mij er prima doorheen. Daniël is nu naar een kinderfeestje, en ik instrueer de moeder van de jarige op afstand door de insuline prikken heen, gaat prima.
Voor vandaag staat nog, auto wassen, pakketje op de post doen, medicijnen ophalen, boeken terug naar de Bieb, een wasje draaien, beneden verdieping zuigen, en bed van Rosanna verschonen, op de lijst.
Maar straks eerst lekker lunchen, eitje erbij.
Ik moet even stoppen, ik ruik een brandlucht....................
Jeetje Bob wat grappig weergegeven. Je moet er een boek van maken later... En ik zou ook wel willen bakken in de zon. Lijkt me heerlijk!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes
Jacq