Grappige Humor om te Lachen

Vandaag las ik in de krant weer een stukje over de twee Australische DJ's die zogezegd verantwoordelijk zouden zijn voor de zelfmoord van een verpleegster, als gevolg van een radiograp, waarbij de twee DJ's zich door de verpleegster hebben laten doorverbinden met Prins William en zijn vrouw Kate. In een afscheidsbrief had de vrouw de Dj's verantwoordelijk gehouden.

Wat is nou eigenlijk humor en wat niet. Een vraag waar geen antwoord op te geven is. Net als, wat is goede muziek en wat niet (hoewel we daarbij vast kunnen stellen dat míjn smaak daarin leidend is).

Van oudsher ben ik een fervent aanhanger van 'zwarte humor'' , het kan mij bij wijze van spreken niet zwartgallig genoeg zijn. Dat niet iedereen daar om kan lachen laat zich raden, maar echt veel rekening heb ik daar nooit mee gehouden. In 1985 zat ik in Carré bij een voorstelling van Urbanus waarin hij de volgende grap maakte: Mama, mama ik heb nul op mijn rapport, ach 't is niks, ge hebt toch kanker". Ik heb gehuild van het lachen.  Wansmaak? Waarschijnlijk wel.

Toch zijn er grenzen waar ik tegenaan schurk, maar nooit overheen ga. Hoewel ook ik soms de fout in ga.
Afgelopen week vertelde een collega mij dat hij dit weekend de Alpe d'huez zou gaan fietsen met een groep vrienden. Een andere collega die het gesprek half had opgevangen mengde zich in het gesprek en zei "hee, ga je de Alpe d'huzes fietsen? ". Nee, vervolgde de andere collega, "ik ga 'gewoon' de Alpe d'huez fietsen, niet de Alpe d'huzés". Ik voegde daar (volgens mijn maatstaven) grappig aan toe, "nee joh, hij is helemaal niet tégen kanker, hij is vóór kanker".  De betreffende collega is net met zijn vrouw door een naar chemo traject gegaan en kon dus, begrijpelijk, niet echt lachen om deze 'grap'.

Toch is het een tweede natuur van mij om deze grappen te maken. Zonder dat ik iemand wil kwetsen. Ook ik heb een hele goede vriend (Jasper) verloren aan die slopende ziekte. En ook hij heeft tot kort voor zijn dood nog 'zwarte' grappen gemaakt over zijn ziekte. Begrijp mij niet verkeerd, ik wens vurig dat de slopende ziektes de wereld uit gaan, maar ik kan het niet laten er grappen over te maken.

Bij mij werkt zwarte humor rustgevend en relativerend. De avond voordat ik een open hart operatie moest ondergaan vroeg mijn vriend Frank aan mij"; "Als je nou dood gaat morgen, mag ik dan je cd's hebben". Ik ben een stuk relaxter de nacht in gegaan die nacht, louter door deze opmerking; héérlijk.

De afgelopen slopende weken met de diabetes van Daniël zijn mij niet in de koude kleren gaan zitten en toch kon ik het afgelopen donderdag tijdens band practice niet laten:

Een van de mannen had een rondje koffie gehaald en vroeg aan mij; "heb jij suiker? ". "Nee, antwoordde ik, maar mijn zoon wel".

Ik ben een slecht mens.