Ik ken ook iemand die dat heeft......

Het kan er natuurlijk best aan liggen dat ik de laatste weken door alle omstandigheden een beetje labiel ben, en ook misschien wat lichtgeraakt. Maar ik word zo ontzettend moe van mensen die
vernomen hebben dat wij in het diabetes traject terecht zijn gekomen, op mij afstappen en na de welgemeende "Joh wat verveeeelend voor jullie" er direct aan toevoegen; "maar, ik ken ook iemand die diabetes (ik weet niet helemaal zeker of dat type 1 of 2 is) hád, maar die is er volledig overheen gegroeid".

Echt om moedeloos van te worden is dat. Het fenomeen is mij/ons al een paar jaar bekend, want wij horen al jaren dergelijke loze kreten van Jan en alleman terzake de Gluten intolerantie (coeliakie) van onze kinderen. "...Nou, een vriendin van ons heeft ook kinderen gehad met Gluten (niet gluten intolerantie, of gluten allergie, nee GLUTEN !!) en die zijn er allebei helemaal van af". Zucht.

De eerste paar keer namen wij nog wel de moeite om de 'onwetende' uit te leggen dat coeliakie een (genetische) aandoening is waar niemand overheen kán groeien, en dat zij het mogelijk verwarren met een gluten allergie, waar dat soms wel lukt. Maar na iets te vaak "nee hoor, ik weet het zeker" te hebben gehoord waren wij er volledig klaar mee. We knikken maar een beetje meewarig en zeggen iets in de trant van "goh fijn, nou, duimen maar voor ons dan".

Waar het coeliakie betreft waren wij dus niet meer zo strijdbaar op dat vlak. Nu wij in verband met diabetes wederom tegen dergelijk 'dom geleuter' aanlopen gaan onze haren opnieuw recht overeind staan.

Diabetes is een levenslange ziekte PUNT.

Dus, als je mij de volgende keer tegenkomt, bespaar mij dan, hoe goed bedoelt ook (daar twijfel ik geen moment aan), de Wikipedia wijsheid, ik heb wel eens gelezen, en ik ken iemand die.. bla bla

Dankjewel