Pechvogeltje

Afgelopen donderdag, 7 maart, werden wij geconfronteerd met het gegeven dat bij onze 7 jarige zoon Daniël, Suikerziekte, diabetes Type 1 is vastgesteld.

Sinds enige tijd was Daniël erg dorstig en moest hij veel plassen. Omdat Daniël eveneens 'gezegend' is met de aandoening Coeliakie (Gluten intolerantie) zijn wij dubbel alert hierop, aangezien er een verband bestaat tussen deze twee aandoeningen (beide een aantasting van het auto immuun systeem).

Afgelopen donderdag dus een afspraak met de huisarts, en na meting van zijn bloedsuiker waarde was er al direct geen enkele twijfel mogelijk (BSW 29, daar waar, naar wij later vernamen, tussen 5 en 7 goed is).

Ik was koud 5 minuten op mijn werk toe ik gebeld werd om direct terug te komen, Daniël zou worden opgenomen in het Waterland ziekenhuis. Geen seconde twijfel en direct teruggereden, de tranen vloeiden rijkelijk in de auto naar het ziekenhuis. Waarom moet dit onze lieve jongen nou weer overkomen, hij heeft nog nooit een vlieg kwaad gedaan. Boos en verdrietig hierover, maar ja daar schieten we niks mee op.

Eenmaal in het ziekenhuis was al snel duidelijk dat Daniël voor enige dagen zou worden opgenomen. Niet alleen om zijn bloedsuiker waarde weer op peil te krijgen, maar ook direct om hem 'in te stellen' op het gebruik van Insuline. Het laat zich natuurlijk raden in wat voor een emotionele achtbaan mijn vrouw (Anne-Marie) en ik terecht kwamen.

In het waterland ziekenhuis bleek gelukkig al snel dat wij er ‘bijtijds' bij waren, zijn lichaam was nog niet 'verzuurd' en de Insuline hoefde dan ook niet via een infuus te worden toegediend. Wel kreeg hij eerst via een infuus vocht toegediend. De zorg bij het Waterland ziekenhuis was prima, maar verliep wel een beetje chaotisch.

Vanaf binnenkomst in het Waterland werden wij overstelpt met informatie die, zo werd ons verzekerd, nog talloze keren herhaald zou worden, dus wij zouden het wel meekrijgen.

Van het prikken van de bloedsuiker waarde tot het injecteren van Insuline werd ons in vogelvlucht uitgelegd. Bezoek van de kinderarts, diëtiste etc. etc.

Na vier intensieve dagen mocht Daniël gisteren naar huis en mogen wij aan de slag met het wegen en tellen van Koolhydraten in zijn eten en het omrekenen van hoeveelheden Insuline. In eerste instantie om de twee uur prikken (en dus ook in de nacht). Grote voordeel is dat Daniël een bikkel is en dat hij vooralsnog totaal geen moeite heeft met al het prikken, sterker nog, tot nu toe vind hij het allemaal machtig interessant.

Om voor mijzelf dingen een beetje op een rijtje te krijgen heb ik besloten mijn Blog als een soort Diabetes dagboek bij te houden.

Ons pechvogeltje is zojuist voor het eerst weer naar school gegaan. En ik ben nu al zenuwachtig.

 

Ik hou jullie, en mezelf op de hoogte.